saving private ryan

açılış sahnelerinden biri olan normandiya çıkarması efsanedir. 10'larca yıllık film olmasına karşın müthiştir. (bkz: tom hanks) (bkz: steven speilberg) (bkz: matt damon) (bkz: berry pepper)

Galiba bu başlığı sözlükspotta görmüştüm ve bilinç altıma öylr bir yerleşmiş ki her gün bi kaç kişiyi "er ryan'a bişey yapıyolardı film mi neydi la bu ?" diye soruyorum amk

1998 yapımı 2,5-3 saatlik bir yapıt. yapımcılığını ve yönetmenliğini (bkz: steven spielberg)'in yaptığı efsane filmlerden biridir. mutlaka izlenmesi gereken nadir yapıtlardandır. izlerken heyecanlanıp,öfkelenip,korkup yaşarsınız. amerikan propagandasının en izlenilebilir halidir. sayısız kült sahneleriyle en iyi savaş temalı filmler arasında hala en üst sıralardadır. tom hanks coşturdukça coşturur. fransa topraklarında iken fransız kadın şarkıcının radyodaki enfes sesinin ardında gelen dev alman tankı sahnesi aklımda hala. güzeldir izleyin.

bu filmi ilk sinemada izlemiştim. o gün öyle bir başım ağrıyordu ki, ömrümde ilk defa sinemada uyumuştum. sonra defalarca izledim. hatta bundan 2-3 ay önce yine izledim. kusursuz savaş filmlerinden. özellikle sonlara doğru pür dikkat izliyorsunuz.

çok iyi film. ama er ryan'ın amına koyim.

dakikalar önce bitirdiğim film. hayatımda izlediğim en iyi savaş filmi. oyunculuk mükemmel, sahneler çok gerçekçi.2.5 saat gözleri kırpmadan izlenen filmlerden.

dünyanın en gerçekçi sahnesini barındıran film. (bkz: normandiya çıkarması)

''kardeşlik duygusu omuz omuza savaşan askerlerde oluyor.'' ''öldürdüğüm her adamla birlikte evden daha da uzaklaştığımı hissediyorum.''

ww2 filmlerinden ilk 3e koyacağım film

açılış sahnesi harika, efektler çevre tasarımı süper ötesi. lakin biraz olumsuz eleştiri yapmak istiyorum, kişiden kişiye değişebilir. sanki karakteristik özellikler pek yansıtılamamış, yani o karakteri yaşamıyorsun. açıkça söyleyeyim, ölen karakterlere ağlamışlığım vardır ama bu filmde hiç üzülmedim desem yeridir. yeteri kadar dramatik sahne eklenmemiş diye düşünüyorum. mesela braveheart'da oturup ağlamışlığım var, çünkü sürekli o murron ve william'ın ilişkisine zaman ayırmışlar, kırlarda koşuşturuyorlar falan, kısacası izleyiciyi alıştırıyorlar onlara. sürekli flashbackler, sana da sadece oturup ağlamak kalıyor.

o nasıl bir başlangıç dedirten filmlerden. bir saniye bile sıkmıyor insanı. "– bu çalan nedir? + edith piaf diye bir kadın.. – ne anlatıyor bu şarkıda? + ne kadar sevdiğini… ama terk edilmiş.. hep hayal kırıklığı yaşamış.. – bunu bir süre daha dinlersek, almanların beni öldürmesi gerekmeyecek."

gösterime girdiği yıl bütün ödülleri alan amerikan propagandasının dibine kadar yapan muhteşem bir baş yapıt. giriş sahnesi efsanedir (bkz: normandiya çıkarması) en iyi yönetmen oscar ödülü, 1999 en iyi görüntü yönetmeni oscar ödülü, 1999 en iyi kurgu oscar ödülü, 1999 en iyi ses oscar ödülü, 1999 en iyi özel efektler oscar ödülü, 1999 en iyi yönetmen altın küre ödülü, 1999 en iyi film altın küre ödülü, 1999 en iyi görsel efektler ingiliz akademi ödülü, 1999

"güzel bir uyku çekmenin sırrı uyanık kalmaya çalışmaktır."

Geçenlerde Twitter'da okumuştum. Filmi izleyen savaş gazilerinde psikolojik rahatsızlıklar görünmeye başlamış. Amerikan ordusu da bu gazilere özel psikolojik destek vermeye başlamış.

bu filmi izledikten sonra anladım ki, o kadar savaş filmi izlediğimi sanırken aslında hiç savaş filmi izlememişim. ikinci dünya savaşıyla alakalı çok yapım izledim ama bunun kadar gerçekçi ve savaş böyle boktan bir şey işte dedirten bir yapım izlemedim. başlangıcı ve sonundaki savaş sahneleri beni benden aldı. bi ara nefes alamadım. ama en çok da keskin nişancının ölümüne üzüldüm. yalnız harbiden fuzuli bee.